~~ tot 1871
De geschiedenis van Duitsland gaat terug tot in de ijstijd waar het gebied bewoond werd door neanderthalers. Door de eeuwen heen heeft Duitland zich ontwikkeld tot de huidige staat binnen Europa. Voor 1871 was Duitsland hoofdzakelijk verdeeld in aparte deelstaten die druk op elkaar uitoefende. In 1871 voegde de Zuid-Duitse staten zich samen met de Noord-Duitse Bond, samen vormde zij het Duitse Keizerrijk. Vanaf dat moment hoorde Oostenrijk niet langer bij het voormalige Duitsland. Het rijk maakte veel economische groei door en werd steeds machtiger. Het ontwikkelde zich cultureel een nam een belangrijke machtspositie in. Het was een autoritaire staat met en sterk militaristisch van voorkomen.
1878-1914
In 1878 werd door rijkskanselier Bismarck een socialistenwet opgezet, tegen de invloed van de katholieke kerk in. In de jaren erop werd een ziekteverzekering, ongevallenverzekering en pensioenverzekering verwezenlijkt.
Internationaal legde Bismarck verbonden met diverse andere landen uit Europa. Hierdoor kwam het land sterk mee met de industrialisering en bezat het diverse koloniën. Desondanks was het koloniale gebied vrij klein in vergelijking met het Britse rijk en Frankrijk.
1914-1918 Eerste Wereldoorlog
De moord op de kroonprins van Oostenrijk, Frans Ferdinand, werd gezien als de aanleiding van de eerste wereldoorlog. Duitsland stond samen met Oosterijk-hongarije, Bulgarije en het Ottomaanse rijk tegenover de Triple Entente. Dit bestond uit de landen Frankrijk, Verenigd Koningrijk, Rusland en Italië (in 1917 kwam hier Amerika bij). Aanvankelijk was er een positieve blik op de oorlog, echter Duitsland moest een hoge prijs betalen. De verschrikkingen en massale slachtpartijen in de loopgraven eiste veel van het land. Het was dan ook de eerste oorlog waarbij fabrieksmatig geproduceerde producten en techniek de overhand kreeg. Machinegeweren, gifgas, kanonnen, prikkeldraad, tanks en vliegtuigen werden in overvloed gebruikt voor het bestrijden van de vijand. Jaren na elkaar werden duizenden en duizenden oorlogsverplichtende jongenmannen naar het front gestuurd. Ondanks alle ingezette troepen werden er weinig successen geboekt.
De overwinning bleef uit voor Duitland en het geloof in het bewind brokkelde af.
Loopgraven, kilometers en kilometers lang aangelegd met embarmelijke leefomstandigheden waar meer dan honderduizend soldaten de dood vonden, vechtend om niemandsland.
De overwinning bleef uit voor Duitland en het geloof in het bewind brokkelde af.
Loopgraven, kilometers en kilometers lang aangelegd met embarmelijke leefomstandigheden waar meer dan honderduizend soldaten de dood vonden, vechtend om niemandsland.
1919-1933 Interbellum
In de jaren die volgde werd Duitsland bestuurd door verschillende partijen. Het land had een zware schuld van de oorlog en had hier een flinke economische klap door opgelopen. Daarnaast waren ook veel jongemannen gestorven in de oorlog.
De armoede bleef maar aanhouden en in 1923 leende Duitsland geld van Amerika om het land weer op te bouwen. De jaren 1919 tot 1923 worden ook wel de crisisjaren genoemd. Op 8 november 1923 zag Adolf Hitler zijn kans en deed intrede met zijn militie de NSDAP en nam een aantal hoogwaardigeheidsbekleders in Munchen gevangen. Daarnaast bezat de militie een paar strategische punten en trachtte zo Beieren te veroveren. Het leger gehoorzaamde echter Berlijn en Hitler werd tot een vrij lichte gevangenisstraf veroordeeld.
In 1924 trad er een golf van welvaart Duitsland binnen. De economie en productie groeide dankzij de financiele steun die Amerika bood. De welvaart was echter wel weggelegd voor de hogere regionen van de bevolking. Vooral in Berlijn circuleerde veel geld in uitgaansgelegenheden. De boerenstand had het nog steeds moeilijk vooral met de lage prijzen dat zij kregen voor hun producten. In 1929 brak de crisis aan voor Amerika waardoor het de leningen stop moest zetten. Dit had een slechte invloed op de Duitse economie mede dankzij het faillissement van verschillende banken. Daarnaast greep de werkloosheid om zich heen. De onteveredenheid van het volk wakkerde verder aan wat resulteerde in het stemmen op extreem linkse of rechtse partijen. Zo kwam het NSDAP als tweede uit de bus met de verkiezingen en werd Berlijn het strijdtoneel tussen nazi’s en communisten.
1933-1939 Ontstaan Nazi-Duitsland
1933-1939 Ontstaan Nazi-Duitsland
In 1933 kwam Adolf Hitler aan de macht door een keten van gebeurtenissen in het land. Dit wordt ook wel de ‘Machtsubername’ genoemd. De huidige gang van zaken zorgde namelijk voor alleen maar meer onrust vanuit het volk. Hierdoor kreeg de NSDAP onder het bewind van Adolf Hitler alleen maar meer aanhang. In maart 1933 kreeg hij een absolute meerderheid in de politiek samen met de Duitse Nationale volkspartij. Vervolgens past hij de wet aan waardoor politieke partijen opgeheven werden. In de ‘nacht van de lange messen’ zijn veel politieke tegenstanders van Adolf Hitler gevangen genomen of vermoord.
Adolf Hitler, later bekend als de 'Fuhrer'
Adolf Hitler ontpopte zich tot een totale dictator. Zo werden alle rechten van arbeiders en boeren ontnomen en het onderwijs werd onder staatscontrole gezet. De tijd dat Adolf Hitler in de gevangenis had gezeten (1923-1924) had hij benut met het schrijven van het boek ‘Mein Kampf’. Hierin beschreef hij zijn afkomst, de vorming van zijn denken maar vooral ook zijn ideeën en toekomstplannen.
In de jaren daarop kregen zigeuners, buitenlanders, homo’s maar vooral Joden een dicriminatieregeling. Doordat Hitler een zondebok aangaf voor de problemen van het land steeg de populariteit alleen maar verder. Vervolgens werden werkkampen gebouwd waar politieke tegenstanders, Joden en andere ongewenste bevolkingsgroepen naartoe gestuurd werden. Veel Joden en intellectuelen vluchten hier als reactie op het land uit. Ondertussen werd de Duitse bevolking aan het werk gezet met het bouwen van autowegen en andere projecten. Dankzij de de groei van het leger en de wapenindustrie was Duitsland in 1939 het enigste land in Europa met een tekort aan arbeid.
In het buitenland deed Hitler zich in de eerste instantie onschuldig voor en isoleerd zijn eigen land. Na een mislukte nazi inval in 1934 gaf heel Europa kritiek op Hitler, die snel zijn handen van de zaak aftrok. Ondertussen werd het Duitse leger wel steeds groter en sterker dankzij de herinvoering van de dienstplicht en de groeiende wapenindustrie. Hitler tastte de vechtlust van de omringende landen aan maar onder het exuus van het willen beschermen van zijn eigen land en uit zijn op vrede. In de jaren erop greep (1934-1939) pakte Hitler steeds meer land om zich heen. Zo werd het Rijnland herbezet, werden er verschillenden pacten gevormd en werd uiteindelijk in maart 1939 Tsjechië-Slowakije vernietigd.
1939-1945 Tweede Wereldoorlog
Op 1 september 1939 opende Adolf Hitler de aanval op Polen. Dit was echter in schending met het niet-aanvalsverbond, waarop Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk de oorlog verklaarde aan Duitsland. De landen vielen echter niet gelijk aan, deze periode wordt ook wel de ‘Schemeroorlog’ genoemd. Dit eindigde toen op 9 juni 1939 Duitsland Denemarken en Noorwegen binnenviel. Aan het westerse front werd er minder gevochten. Duitsland viel Nederland binnen wat compleet onder de voet gelopen werd en niet kon optreden met het onderontwikkelde leger. Nederland gaf zich over na vijf dagen. Vanaf dat moment trok het derde rijk verder naar Frankrijk. De gebieden in het oosten werden aan de sovjet-unie en polen toegewezen.
Ondertussen werd binnen het Derde rijk de uitsluiting van de Joden verder versterkt. Vanaf januari 1941 moesten alle Joden zich laten registreren en kort daarop mochten Joodse doktoren en andere geleerder hun diensten enkel verrichten aan andere joden. Het jaar erop werden (werkloze) Joden naar werkkampen gestuurd en verplicht tot het dragen van de gele Jodenster.
De kenmerkende Jodenster, waardoor bij verscheidende razzia's duizende Joden opgepakt werden, gedood werden of naar werkkampen of vernietigingskampen gestuurd werden.
In totaal zijn er zeven vernietigingskampen opgezet en in werking gesteld voor het ombrengen van tegenstanders van het nazi-regime, Joden en andere ongewenste bevolkingsgroepen. Daarnaast waren er concentratiekampen waar ze gedwongen werden om zo hard te werken dat ze of stierven aan vermoeidheid of ondervoeding. Daarnaast werden de gevangen in een concentratiekamp regelmatig afgevoerd naar vernietigingskampen. Een vernietigingskamp was ervoor gemaakt om zoveel mogelijk mensen te vermoorden. Een andere naam die hiervoor gebruikt wordt zijn de ‘dodenkampen’. Verreweg de meeste mensen, zieken, ouderen en kinderen werden direct bestemd voor ‘desinfectie’. Dit is de term die gebruikt werd voor de gaskamers waarin zij massaal omgebracht werden. Enkele gezonde vrouwen en mannen werden gebruikt om de gaskamers draaiende te houden. Uiteindelijk wachtte hen allemaal hetzelfde lot: de dood.
Foto van Auschwitz-Birkenau, ook wel de 'poort des doods' genoemd
De kenmerkende Jodenster, waardoor bij verscheidende razzia's duizende Joden opgepakt werden, gedood werden of naar werkkampen of vernietigingskampen gestuurd werden.
In totaal zijn er zeven vernietigingskampen opgezet en in werking gesteld voor het ombrengen van tegenstanders van het nazi-regime, Joden en andere ongewenste bevolkingsgroepen. Daarnaast waren er concentratiekampen waar ze gedwongen werden om zo hard te werken dat ze of stierven aan vermoeidheid of ondervoeding. Daarnaast werden de gevangen in een concentratiekamp regelmatig afgevoerd naar vernietigingskampen. Een vernietigingskamp was ervoor gemaakt om zoveel mogelijk mensen te vermoorden. Een andere naam die hiervoor gebruikt wordt zijn de ‘dodenkampen’. Verreweg de meeste mensen, zieken, ouderen en kinderen werden direct bestemd voor ‘desinfectie’. Dit is de term die gebruikt werd voor de gaskamers waarin zij massaal omgebracht werden. Enkele gezonde vrouwen en mannen werden gebruikt om de gaskamers draaiende te houden. Uiteindelijk wachtte hen allemaal hetzelfde lot: de dood.
Foto van Auschwitz-Birkenau, ook wel de 'poort des doods' genoemd
Binnenlands was er verder ook weinig verzet tegen het nazisme. Hoewel er vanuit sommige hoeken wel kritiek kwam werd hier mee afgerekend. In de tweede wereldoorlog is er wel een poging gedaan tot een moordaanslag op de ‘Fuhrer’.
In 1943 keerde echter het tij voor de Duitse grootmacht. Het derde rijk was op dit punt de oorlog militair aan het verliezen. Een laatste Duitse tegenaanval in 1944 werd verloren en vanaf hier ging het snel bergafwaarts met het nazi-regime. In januari en februari 1945 werden de oostgrenzen overschreden door sovjets en niet veel later deden de Britten en Amerikanen hetzelfde aan de westerse grenzen.
Toen Hitler eenmaal besefte dat alles verloren was pleegde hij zelfmoord.
In totaal heeft Duitsland door de tweede wereldoorlog ruim 760.000 burgers verloren, dit ondermeer door bombardementen van geallieerden.
Duitsland, met in het bijzonder Berlijn, kreeg veel te maken met bombardementen
Honderduizende burgers vonden hierbij de dood
Toen Hitler eenmaal besefte dat alles verloren was pleegde hij zelfmoord.
In totaal heeft Duitsland door de tweede wereldoorlog ruim 760.000 burgers verloren, dit ondermeer door bombardementen van geallieerden.
Duitsland, met in het bijzonder Berlijn, kreeg veel te maken met bombardementen
Honderduizende burgers vonden hierbij de dood
1945-1949 Bezetting van Duitsland
De overwinnaars van de tweede wereldoorlog kwamen bij elkaar met als gezamenlijk doel de demilitairisatie, denazisme en democratisering van Duitsland.
Oosterijk werd weer losgemaakt van Duitsland en vrij verklaard. De oostelijke gebieden werden onder het beheer van Polen gezet, dit werd met behulp van de sovjet omgezet tot een dictatuur, ook wel bekend als de DDR.
Het westen van Duitsland werd benoemd tot Bondsrepubliek Duitsland. Er werd nog getracht de beide delen samen te voegen, maar overleg hierover leidde tot niks.
Het land werd letterlijk gescheiden en ook de hoofdstad Berlijn werd opgedeeld.
De verdeling van Duitsland in de bezetting na de Tweede Wereldoorlog
De verdeling van Berlijn in de bezetting na de Tweede Wereldoorlog
1949-1990 Berlijnse Muur
Rondom 1961 werd Oost Duitsland het zat dat er steeds inwoners van hun staat vluchtte naar de westerse kant. Aan de westerse kant was er grotere welvaart een geen communistische druk vanuit de politiek. In de nacht van 12 op 13 augustus werd er begonnen met de bouw van de Berlijnse muur. In de jaren die volgde ontsnapte er nog veel mensen, echter de beveiligingsmaatregelen werden aangescherpt. Vele stierven nog in de poging om naar het Westerse Bondesrepubliek te vluchtten. Het heeft ruim 28 jaar geduurd voor de Berlijnse muur werd neergehaald. Op 8 november 1989 viel de Berlijnse muur, velen hebben een stuk van de muur afgehakt en bezitten het nog tot op heden. Uiteindelijk werd op 3 november 1990 de twee delen van Duitsland herenigd.
Aanleg Berlijnse Muur
Val van de Berlijnse Muur
1990-heden
Tot op heden is er nog steeds een groot verschil kenbaar in voormalig oost en west Duitsland. Nog altijd maakt oost Duitsland een verminderde economische groei door. Daarnaast zijn er nog overblijfselen van zowel het oorlogsverleden en de Berlijnse Muur te vinden in Duitsland. In 2002 is de Bondsrepubliek Duitsland net als andere Europese landen overgegaan op het betaalmiddel de Euro.
